یکی مانده به آخر

هیچوقت جرات اینو که بخوام اینجا رو فراموش کنم نداشتم ، اینجا بخشی از لحظات تکرار نشدنی زندگی منه. مظمئنم ، کاملا مطمئنم که دیگه هیچوقت نمیتونم تکرارش کنم. اینجا بخشی جدایی ناپذیر از منه که توی همه لحظاتم چه تلخ و چه شیرین مرورش می کنم. شاید برای کسایی که اینا رو میخونن فراتر از چند تا جمله نباشه ولی همین چند تا کلمه و چندتا جمله سرشار از عمق وجود منه. همه اینا همه احساسم و همه شیرین ترین لحظات اینجا رو تقدیم می کنم » به او که هرگز نبود … »

دیگه خیلی کم اینجا می نویسم و بیشتر می خوام یه گوشه دنج داشته باشم تا زندگیمو برای خودم شرح بدم. رهگذر زمانهای خلوت و تنهایی گوشه دنج منه.

(+)